ویدا

هر چی آرزوی خوبه، مال تو

هرچی که خاطره داري، مال من

اون روزای عاشقونه، مال تو

اين شبای بيقراری، مال من

منمو، حسرت با تو ما شدن

تو ای يو، بدون من رها شدن

آخر غربت دنياست مگه نه

اول دوراهی آشنا شدن

تو نگاه آخر تو آسمون خونه نشين بود

دلتو شکسته بودن

همه ی قصه همين بود

می تونستم با تو باشم

مثل سايه مثل رويا

اما بيدارمو بی تو

مثل تو تنهای تنها

پس از آن غروب رفتن

اولین طلوع من باش

من رسیدم رو به آخر

تو بیا شروع من باش

شبو از قصه جدا کن

چکه کن رو باور من

خط بکش رو جای پای

گریه های آخر من

اسمتو ببخش به لبهام

بی تو خالیه نفسهام

قد بکش تو باور من

زیر سایه بون دستام

خواب سبز رازقی باش

عاشق هميشگي باش

خسته ام از تلخی شب

تو طلوع زندگی باش

من پر از حرف سکوتم

خالیم رو به سقوطم

بی تو و آبی عشقت

تشنه ام کویر لوتم

نمیخوام آشفته باشم

آرزوی خفته باشم

تو نـذار آخـر قصه

حرفـمو نگفته باشم